دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو

دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو 

فرمت فایل: ورد

تعداد صفحات: 18

مقدمه

هنر رزمی جوجوتسو پایه ورزش جودو می باشد. در قرن شانزدهم، جوحوتسو به هنرهای رزمی با دست خالی در ژاپن معروف بود. قبل از اینکه جود بعنوان رشته ای در المپیک 1964 پذیرفته شود، این ورزش فقط یک ورزش دفاع از خود بود که توسط جیگاروکانو در سال 1882 میلادی ابداع شده بود.

ریشه جودو در ورزش باستانی سامورایی است و در آن از گلاویز شدن و گرفتن یقه استفاده  می شود.

در اپن اسامی زیادی را برای هنرهای رزمی با دست خالی بکار می بردند، مانند واجو تسو، یاوارا، کوگوسوکو، تای جوتسو و کمپو.

در سال 1882 یک استاد جوان به نام جیگاروکانو سبک خودش را ابداع کرد وآن را کودوکان نامید. کانوبعدها ترجیح دادکه به هنر رزمی که ابداع کرده بود جودو بگوید. درست همان معنی که جوجوتسو یعنی «هنر رزمی آرام» می دهد جودو هم به معنی «روش آرام یا نرم» است. کانو این نام را انتخاب کرد چون می خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا کنند بلکه می خواست که آنها راه و روش زندگی کردن آرام را نیز بیاموزند. هدف از ورزش جودو، پرت کردن، گیر انداختن، به حال خفگی انداختن، یا قفل کردن مفاصل حریف و تسلیم کردن او  می باشد . در ورزش جودو هیچ ضربه مشت یا لگدی زده نمی شود، به همین دلیل این ورزش با سایر ورزشهای رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید ورزش با سایر ورزش های رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید آموزش می بینید که چگونه با پرت کردن، به حال خفگی انداختن و قفل کردن مفاصل حریف ضربات مشت، لگد و سایر سلاحهایی را که او علیه شما استفاده را دفع کنید. جودو روش بسیار جالبی برای دفاع از خود می باشد. جودو به ورزشکار می آموزد که از درگیری اجتناب کند و دنبال راه حلی دوستانه برای حل اختلافات باشد. جیگاروکانو نه تنها به فکر جودوکا بود بلکه می خواست همه از اصول او بهره ببرند. یعنی جودوکانه تنها از خود دفاع می کند و مواظب خودش است، بلکه مواظب است تا حریف هم صدمه نبیند.

این اصول حتی روی آموزش جودو هم تأثیرگذاشته است. در بسیاری از روش های رزمی، ورزشکار فقط به فکر یادگرفتن مهارتهای فردی است اما دانش آموزان رشته جودو سعی می کنند که به همه افراد محسنات جودو را یاد بدهند و از آن بهره ببرند و این هدف ابداع کننده ورزش جودو بوده است.

یکی دیگر از استفاده های یادگرفتن جودو آن است که دانش آموزان  یاد می گیرند چگونه با استفاده از حداقل کار، حداکثر استفاده  را نصیب خود کنند که این دومین اصل جیگارو کانو بوده است در زندگی هرکاری را می توان به دو روش یکی راه سخت و دیگری راه کارآمد و بهتر انجام داد. در آموزش جودو دانش آموز یاد می گیرد که از بدن خودبه روش مؤثر استفاده کند. دانش آموز یاد می گیرد که چگونه با حداقل نیرو به هدف  تکنیکی خود برسد. البته شرایط فیزیکی هم قسمتی از اصول جودو می باشد. جودو به شما یاد می دهد که چگونه هر مشکلی را با لیاقت و کارایی بدون اینکه از تمام انرژی  خود استفاده نماید حل کنید.

جودو ورزشی است که نه تنها منافع شخصی را برای جودوکا در نظر می گیرد بلکه سعی دارد به دیگران هم  به همان نسبت کمک کند.

مجموعه بیش از 50 طرح مناسب حاشیه لباس رومیزی و ....(1)

مجموعه استثنایی همه را با هنر خود شگفت زده نمایید : این مجموعه شامل الگوهایی در زمینه هنر شماره‌دوزی می‌باشد که هرآن‌چه هنرمندان باتجربه و علاقمند به کارکردن با زیباترین طرح‌های کلاسیک شماره‌دوزی، نیاز دارند را به آنها عرضه می‌کند. این مجموعه، مخزنی از زیبا‌ترین و برازنده‌ترین طرح‌های قابل تصور هنر شماره‌دوزی، با ارزش و کیفیت بالا از بهترین طراحان ، می‌باشد که شما را به دنیای بی‌نظیری از این هنر سوق می‌دهد تا بتوانند زیبا‌ترین طرح‌ها را برای خانه خود و یا دوستان و بستگان خود ایجاد نمایند. این مجموعه برای تمام افراد با هر سلیقه‌‌ای طراحی شده است بطوری‌که افراد علاقمند به دوخت گل‌ها یا حیوانات یا مناظر حومه شهر و یا نمونه‌های سنتی، طرح‌های منحصر به‌ فردی را در این مجله پیدا خواهند کرد. این مجموعه آرشیو بی‌نظیری شامل بیش از 50 طرح زیبا و ارزشمند هنر شماره‌دوزی برگرفته از نت می‌باشد که با تلاش فراوان گردآوری شده و به همه هنرمندان و علاقه‌مندان هنر شماره دوزی تقدیم خواهد شد.

دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو

دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو 

فرمت فایل: ورد

تعداد صفحات: 18

مقدمه

هنر رزمی جوجوتسو پایه ورزش جودو می باشد. در قرن شانزدهم، جوحوتسو به هنرهای رزمی با دست خالی در ژاپن معروف بود. قبل از اینکه جود بعنوان رشته ای در المپیک 1964 پذیرفته شود، این ورزش فقط یک ورزش دفاع از خود بود که توسط جیگاروکانو در سال 1882 میلادی ابداع شده بود.

ریشه جودو در ورزش باستانی سامورایی است و در آن از گلاویز شدن و گرفتن یقه استفاده  می شود.

در اپن اسامی زیادی را برای هنرهای رزمی با دست خالی بکار می بردند، مانند واجو تسو، یاوارا، کوگوسوکو، تای جوتسو و کمپو.

در سال 1882 یک استاد جوان به نام جیگاروکانو سبک خودش را ابداع کرد وآن را کودوکان نامید. کانوبعدها ترجیح دادکه به هنر رزمی که ابداع کرده بود جودو بگوید. درست همان معنی که جوجوتسو یعنی «هنر رزمی آرام» می دهد جودو هم به معنی «روش آرام یا نرم» است. کانو این نام را انتخاب کرد چون می خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا کنند بلکه می خواست که آنها راه و روش زندگی کردن آرام را نیز بیاموزند. هدف از ورزش جودو، پرت کردن، گیر انداختن، به حال خفگی انداختن، یا قفل کردن مفاصل حریف و تسلیم کردن او  می باشد . در ورزش جودو هیچ ضربه مشت یا لگدی زده نمی شود، به همین دلیل این ورزش با سایر ورزشهای رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید ورزش با سایر ورزش های رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید آموزش می بینید که چگونه با پرت کردن، به حال خفگی انداختن و قفل کردن مفاصل حریف ضربات مشت، لگد و سایر سلاحهایی را که او علیه شما استفاده را دفع کنید. جودو روش بسیار جالبی برای دفاع از خود می باشد. جودو به ورزشکار می آموزد که از درگیری اجتناب کند و دنبال راه حلی دوستانه برای حل اختلافات باشد. جیگاروکانو نه تنها به فکر جودوکا بود بلکه می خواست همه از اصول او بهره ببرند. یعنی جودوکانه تنها از خود دفاع می کند و مواظب خودش است، بلکه مواظب است تا حریف هم صدمه نبیند.

این اصول حتی روی آموزش جودو هم تأثیرگذاشته است. در بسیاری از روش های رزمی، ورزشکار فقط به فکر یادگرفتن مهارتهای فردی است اما دانش آموزان رشته جودو سعی می کنند که به همه افراد محسنات جودو را یاد بدهند و از آن بهره ببرند و این هدف ابداع کننده ورزش جودو بوده است.

یکی دیگر از استفاده های یادگرفتن جودو آن است که دانش آموزان  یاد می گیرند چگونه با استفاده از حداقل کار، حداکثر استفاده  را نصیب خود کنند که این دومین اصل جیگارو کانو بوده است در زندگی هرکاری را می توان به دو روش یکی راه سخت و دیگری راه کارآمد و بهتر انجام داد. در آموزش جودو دانش آموز یاد می گیرد که از بدن خودبه روش مؤثر استفاده کند. دانش آموز یاد می گیرد که چگونه با حداقل نیرو به هدف  تکنیکی خود برسد. البته شرایط فیزیکی هم قسمتی از اصول جودو می باشد. جودو به شما یاد می دهد که چگونه هر مشکلی را با لیاقت و کارایی بدون اینکه از تمام انرژی  خود استفاده نماید حل کنید.

جودو ورزشی است که نه تنها منافع شخصی را برای جودوکا در نظر می گیرد بلکه سعی دارد به دیگران هم  به همان نسبت کمک کند.

مجموعه بیش از 50 طرح مناسب حاشیه لباس رومیزی و ....(1)

مجموعه استثنایی همه را با هنر خود شگفت زده نمایید : این مجموعه شامل الگوهایی در زمینه هنر شماره‌دوزی می‌باشد که هرآن‌چه هنرمندان باتجربه و علاقمند به کارکردن با زیباترین طرح‌های کلاسیک شماره‌دوزی، نیاز دارند را به آنها عرضه می‌کند. این مجموعه، مخزنی از زیبا‌ترین و برازنده‌ترین طرح‌های قابل تصور هنر شماره‌دوزی، با ارزش و کیفیت بالا از بهترین طراحان ، می‌باشد که شما را به دنیای بی‌نظیری از این هنر سوق می‌دهد تا بتوانند زیبا‌ترین طرح‌ها را برای خانه خود و یا دوستان و بستگان خود ایجاد نمایند. این مجموعه برای تمام افراد با هر سلیقه‌‌ای طراحی شده است بطوری‌که افراد علاقمند به دوخت گل‌ها یا حیوانات یا مناظر حومه شهر و یا نمونه‌های سنتی، طرح‌های منحصر به‌ فردی را در این مجله پیدا خواهند کرد. این مجموعه آرشیو بی‌نظیری شامل بیش از 50 طرح زیبا و ارزشمند هنر شماره‌دوزی برگرفته از نت می‌باشد که با تلاش فراوان گردآوری شده و به همه هنرمندان و علاقه‌مندان هنر شماره دوزی تقدیم خواهد شد.

دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو

دانلود تحقیق در مورد هنر رزمی جوجوتسو 

فرمت فایل: ورد

تعداد صفحات: 18

مقدمه

هنر رزمی جوجوتسو پایه ورزش جودو می باشد. در قرن شانزدهم، جوحوتسو به هنرهای رزمی با دست خالی در ژاپن معروف بود. قبل از اینکه جود بعنوان رشته ای در المپیک 1964 پذیرفته شود، این ورزش فقط یک ورزش دفاع از خود بود که توسط جیگاروکانو در سال 1882 میلادی ابداع شده بود.

ریشه جودو در ورزش باستانی سامورایی است و در آن از گلاویز شدن و گرفتن یقه استفاده  می شود.

در اپن اسامی زیادی را برای هنرهای رزمی با دست خالی بکار می بردند، مانند واجو تسو، یاوارا، کوگوسوکو، تای جوتسو و کمپو.

در سال 1882 یک استاد جوان به نام جیگاروکانو سبک خودش را ابداع کرد وآن را کودوکان نامید. کانوبعدها ترجیح دادکه به هنر رزمی که ابداع کرده بود جودو بگوید. درست همان معنی که جوجوتسو یعنی «هنر رزمی آرام» می دهد جودو هم به معنی «روش آرام یا نرم» است. کانو این نام را انتخاب کرد چون می خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا کنند بلکه می خواست که آنها راه و روش زندگی کردن آرام را نیز بیاموزند. هدف از ورزش جودو، پرت کردن، گیر انداختن، به حال خفگی انداختن، یا قفل کردن مفاصل حریف و تسلیم کردن او  می باشد . در ورزش جودو هیچ ضربه مشت یا لگدی زده نمی شود، به همین دلیل این ورزش با سایر ورزشهای رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید ورزش با سایر ورزش های رزمی دیگر فرق می کند. حتی زمانی که جودو را برای دفاع از خود یاد می گیرید آموزش می بینید که چگونه با پرت کردن، به حال خفگی انداختن و قفل کردن مفاصل حریف ضربات مشت، لگد و سایر سلاحهایی را که او علیه شما استفاده را دفع کنید. جودو روش بسیار جالبی برای دفاع از خود می باشد. جودو به ورزشکار می آموزد که از درگیری اجتناب کند و دنبال راه حلی دوستانه برای حل اختلافات باشد. جیگاروکانو نه تنها به فکر جودوکا بود بلکه می خواست همه از اصول او بهره ببرند. یعنی جودوکانه تنها از خود دفاع می کند و مواظب خودش است، بلکه مواظب است تا حریف هم صدمه نبیند.

این اصول حتی روی آموزش جودو هم تأثیرگذاشته است. در بسیاری از روش های رزمی، ورزشکار فقط به فکر یادگرفتن مهارتهای فردی است اما دانش آموزان رشته جودو سعی می کنند که به همه افراد محسنات جودو را یاد بدهند و از آن بهره ببرند و این هدف ابداع کننده ورزش جودو بوده است.

یکی دیگر از استفاده های یادگرفتن جودو آن است که دانش آموزان  یاد می گیرند چگونه با استفاده از حداقل کار، حداکثر استفاده  را نصیب خود کنند که این دومین اصل جیگارو کانو بوده است در زندگی هرکاری را می توان به دو روش یکی راه سخت و دیگری راه کارآمد و بهتر انجام داد. در آموزش جودو دانش آموز یاد می گیرد که از بدن خودبه روش مؤثر استفاده کند. دانش آموز یاد می گیرد که چگونه با حداقل نیرو به هدف  تکنیکی خود برسد. البته شرایط فیزیکی هم قسمتی از اصول جودو می باشد. جودو به شما یاد می دهد که چگونه هر مشکلی را با لیاقت و کارایی بدون اینکه از تمام انرژی  خود استفاده نماید حل کنید.

جودو ورزشی است که نه تنها منافع شخصی را برای جودوکا در نظر می گیرد بلکه سعی دارد به دیگران هم  به همان نسبت کمک کند.